بازگشت
هـمـدلـی و هـمـرنـگـی
نجیب بهروش نجیب بهروش

 

 

 ونکوور کانادا

ز قـضـا و قـدر هـر کـس کـه اگـر شـکـوه گـر اسـت

هـسـتـی او بـه جـهـــــــان بـار غـم و درد سـر اسـت

هـیـچ قـــانـع نـشـود بـر رســــــد و قـسـمـت خـویـش

آتـش حــــــرص ز بـس در دل او شـعـــلـه ور اسـت

مـشـعــــل عـلـم و هـنـر چـونـکـه نـبـا شـد بـه رهـش

در خـــــرافـات فـــــرو رفـته ز پـا تـا بـه سـر اسـت

گـــام هـــرگــــــز نـه نـهـــاده بـه رۀ صـدق و صـفـا

بـه هـوا و هـوسـش بـاز مــــــــــدام بـال و پـر اسـت

نـیـسـت پـروایـش اگـــــــــر گـشـنـه بـود بـیـوه زنـی

نـالـۀ طـفــــــــــــــــل یـتـیـم در دل او بـی اثـر اسـت

حـســد و بـغـض و عــداوت بـه ســرشـتش مـمـزوج

بـا مـصـالــح هـمــه جـا در جــدل و کـیـنـه ور اسـت

خـیـره ســر، بـدکـنـش و خــالــــی ز اوصـاف نـکـو

کـه بـه زشـتـی عـمـل پـیـش هـمـه مـشـتـهـــر اسـت

بـه رۀ عــــام بـود چـــاه کـنـی پـیـشـــــــــــــــــــۀ او

ز مـکـــــــــافـات عـمـل تـا کـه بـود بـی خـبـر اسـت

فـضـل و احـسـان ز چـنـیـن سـفــلـــــه تـوقـع داشـتن

حـاصـل از شـاخـــۀ خـشـکـیـدۀ بـی بـار و بـر اسـت

 

********

بـا هـمـه خـلـق خـدا هـمـدلــــــــی و هـمــــرنـگــــی

روش نـیـک و پـسـنـدیـدۀ هــــــــــــر  بـاهـنـر اسـت

یـاد دارم ز بـزرگـمـــــــــرد ســـــخـن نـکـتـه یـکـی

کـه بـمـقـدار و گـرانـسـنـگ چـو یـکـتـا گـهــر اسـت

"هـمـچـو خـورشـیـد بـه یـک چـشــم بـبـیـن عـالـم را

کـه سـرافـــراز شـدن در گــــرو ایـن نـظـــر اسـت"

نـازم آن را کــــــــــه بـه تـحـقـیـق در اقـلـیـم حـیـات

بـا دل پـاک و صـفــــا خــــادم نـســــــل بـشـر اسـت

نومبر 2011

 

 

نجیب بهروش     ونکوور کانادا

تخمیس استقبالی از مخمس مرحوم محمد عبدالحمید اسیر

بر غزل حضرت ابوالمعانی بیدل(ع)

از جـفـــــای دهــــــــر تـاکـی نـالــه و مـاتـم کـنـم    چـنـد از جـور لـئـیـمـان شـکـوه هـــا پـیـهـم کـنـم

بـه کـــزیـن رنج و مـشـقـت خـویش را بـیغـم کـنم    بـعـد ازیـن از صحـبـت ایـن دیـو مـردم رم کـنـم

غــــول چـنـدی در بـیـابــان پــرورم آدم کـــــــنـم

دوربـودن بـهـتـراسـت از هـــر دنی و بـی هـنـر    چـون کـزینان سـر زنـد انـدرجهـان پـیـوسته شـر

خـائـنـان را هـم هـمـیـن طـائـفـه مـی بـنـدد کـمـر    در مـــزاج بـد رگــان جـــز فـحـش کـم دارد اثـر

زخم سگ را بی لعاب سگ چه سان مرهـم کـنـم

هــــرکـســی مـقــدار طـاقـت بـار دنـیـا می کـشـد    عـده یی ازبـهـر شهـرت تـشـنه گی هـا می کـشـد

زال گـیـتـی ابـلـهـــان را دل بـه یـغـمـا می کـشـد    عـالـمـی رنـج تـوقـع هـای بـیـجــــــا مـــی کـشـد

کـوس شـهــرت انـتـظـاران بـشـکـنـم یـا نـم کـنـم

سـاز بـزم زنـدگــــــــی را نـیـک بـنـوازد صلاح    با فـریب و حـیـلـه و نـیـرنـگ نمی سـازد صلاح

"پیش این بد طـیـنـتـان چون موم بگـدازد صلاح"    بـا فـسـاد جـوهــــر ذاتـی  چــــه پــردازد صلاح

آدمـیـت کـو اگــــر از خــــرس مــویـی کـم کـنـم

عـمـر ضـایـع مـیـشـود از بهــر هـر سـودای خـام    کـسـب دانـش مـیـکـنـد انـسـان را عـالـی مـقـــام

از در عـلـم حـــاصـل آیـد عـــام را فـیـض تـمــام    بـسکـه در سـاز کـلامـم فـیـض آگــاهـیسـت عـام

مـحـــرم انـصـاف گــردد گــر کـسـی را ذم کـنـم

از سـتـم هـــای هـمـیـن هـیـزان نـاپـاک و پلـشـت    خانه و کـاشانه شد هـمـوار چون صحـرا و دشت

مـــردم مـسـکـیـن ز دامــان وطــن آواره گـشـت    هـرزه کاری ها درین دلـمـرده گان از حد گذشت

بـعـد ازیـن آن بـه اگـــر کـــاری کـنـم مـاتـم کـنـم

بسته است این قـوم ظالم درب چشم و گوش شرم    داعـیـان راه حـق را نـیـسـت هـم روپـوش شــرم

نیکـبـخـت آنست که جامش پر بود از نوش شرم    عـبـرت ایـجـاد اسـت (بـیـدل) تنگی آغـوش شرم

بـی گـریـبـان نـیـسـتـم هـرچـنـد مـژگان خـم کـنـم

نـومـبـر 2011

 


November 12th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان